„Ufaj, jakby wszystko zależało od Boga, a czyń tak, jakby wszystko zależało od ciebie!” (św. Ignacy z Loyola)

Nosił pierwotnie imię Inigo (Eneco), potem posługiwał się na przemian tym, imieniem oraz imieniem biskupa męczennika, do którego żywił cześć, w końcu – „by być bardziej uniwersalnym” -poprzestał na ostatnim i pod nim przeszedł do historii. Urodził się w roku 1491 na zamku Layola, w Kraju Basków, jako trzynaste dziecko rycerskiego, dość zamożnego rodu. Zrazu wychowywał się w domu, potem był w Arevalo paziem Jana Valasqueza, ministra skarbu królów hiszpańskich. Niewątpliwie z dworem tego możnego pana podróżował po całym kraju.

Po jego śmierci przeszedł na, służbę wicekróla Nawarry, stąd to w czasie walk hiszpańsko-francuskich znalazł się w oblężonej Pampelunie. Zraniony poważnie w prawą nogę (20 maja 1521 r.), przeniesiony został do rodzinnego zamku i przechodził tam długi okres rekonwalescencji. Na ten właśnie czas przypada jego „nawrócenie”: decyzja porzucenia życia światowego, naznaczonego dotąd niejedną płochością, oraz zwrot ku pobożności, która rysowała mu się jeszcze w sposób dość naiwny, ale która równocześnie przejawiła się już w subtelnych doznaniach wewnętrznych, przezeń do strzeżonych i później spożytkowanych w sław-nych Ćwiczeniach duchownych. Utwierdzony wizją Najświętszej Panny, rozpoczął tedy Inigo podróż ku doskonałości. Zamyślał o pielgrzymce do Ziemi Św.

Najpierw jednak udał się do sławnego opactwa na Montserracie, by oczyścić się z grzechów. Miał stamtąd podążać do barcelońskiego portu, ale dla nie znanych bliżej przyczyn zatrzymał się nieopodal w miasteczku Manresa. Spędził tam jedenaście miesięcy, trwając na przemian w stanach ostrych skrupułów, pokus, uniesień i nawiedzeń. Szczególnie ważnym okazało się jego mistyczne przeżycie nad potokiem Cardoner. Ono to razem z pozostałymi doznaniami zsumowało się w to bogactwo duchowego doświadczenia, które odzwierciedliło się w ignacjańskich Ćwiczeniach.

W r. 1523 pojechał wreszcie do Rzymu, stamtąd zaś przez Wenecję do Ziemi Św. Chciał tam pozostać na stałe, ale zniewolony rozkazem papieskiego legata, wrócił do kraju i w Barcelonie mimo swych trzydziestu trzech lat zasiadł na ławie szkolnej, by uczyć się łaciny. Następnie udał się do Alkali i Salamanki, gdzie słuchał wykładów z filozofii. Przy okazji doznał niejednej przykrości; ponieważ jego (od czasów Montserratu) żebraczy strój i niezwykle umartwiony tryb życia, a także apostolska gorliwość, którą m.in. przejawiał w udzielaniu nauk i pouczeń duchownych wzbudziły podejrzenia o przynależność, do alumbrados, ruchu, który razem z protestantyzmem niepokoił wówczas władze kościelne w Hiszpanii. Z zarzutów został oczyszczony, niemniej przesiedział około dwóch miesięcy w więzieniach. Ucierpiały także na tym jego studia. By temu zaradzić, Inigo przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował studia humanistyczne i słuchał wykładów teologii (1528-1535). Utrzymywał się zaś z jałmużny, które zbierał pośród bogatego kupiectwa hiszpańskiego we Flandrii i Anglii. Zdobywając nie bez trudów i materialnych kłopotów wiedzę, gromadził również w Paryżu pierwszych oddanych towarzyszów, którzy składając 15 sierpnia 1534 r. śluby ubóstwa, czystości i udania się do Ziemi Św. oraz pracy wśród niewiernych, wreszcie podporządkowania się bez reszty decyzjom papieskim stworzyli zawiązek przyszłego Towarzystwa Jezusowego. Ignacy wkrótce ich opuścił, udając się dla poratowania zagrożonego zdrowia do rodziny, ale grupa mimo to nie osłabiła swej spoistości i wszyscy w roku 1536 spotkali się w Wenecji, oczekując na możliwość wyjazdu do Ziemi Świętej. Na skutek wydarzeń politycznych podróż okazała się niemożliwa toteż zgodnie ze swym postanowieniem udali się do Rzymu.

Tymczasem Ignacy prywatnie ukończył teologię i 24 czerwca przyjął święcenia kapłańskie. Podobnie postąpili jego towarzysze, którzy równocześnie pracowali także w szpitalach, nauczali na ulicach katechizmu i głosili kazania. W drodze do Rzymu Ignacy przeżył wizję, która umocniła go w pracy około formowania nowego zakonu. Do decyzji jego założenia towarzysze doszli po długim dojrzałym namyśle (1539). Zredagowali wówczas tzw. Formułę, którą Paweł III aprobował uroczyście 27 września 1540 r. Wkrótce potem Ignacy został wybrany przełożonym generalnym i wraz z innymi złożył u św. Pawła za Murami uroczystą profesję. Odtąd przebywał już stale w Rzymie. Zajmował się wieloma dziełami miłosierdzia i bezpośrednią pracą duszpasterską. Ze szczególną miłością odnosił się do najbiedniejszych: sierot, kobiet upadłych, chorych, pogardzanych synów narodu izraelskiego. Wiele czasu zajmowało mu kierownictwo duchowne, które prowadził także za pomocą korespondencji. Przede wszystkim kierował jednak rozrastającym się zakonem, który wcześnie otwierał swe placówki w szeregu krajów europejskich i na misjach. Organizował zajęcia i studia, pilnował nowych fundacji, troszczył się o formowanie młodzieży.

W samym Rzymie stworzył ośrodek apostolskiego promieniowania, przestrzegał także przed przesadą i bronił zakonu przed atakami z zewnątrz, powstałymi po części stąd, że śmiałe innowacje w życiu zakonnym niektórzy gotowi byli uznać za rewolucyjny przewrót. We wszystkim okazywał się doskonałym przełożonym, który potrafi około materiału ludzkiego pracować równie energicznie, co dobrotliwie, po ojcowsku. Gdy w Konstytucjach zakonu nakreślił obraz wzorowego przełożonego, stworzył właściwie autoportret. Same konstytucje ukochanego -„najmniejszego”, jak zwykł mawiać – Towarzystwa Jezusowego pisał przez długie lata. Trawił w tym celu dnie i noce na modlitwie, szukał pilnie świateł z nieba i w powolnym trudzie wykreślał zakonowi ramy równie trwałe, jak elastyczne, przystające do rozmaitych warunków życia i pracy. Pośród tego trudu i towarzyszących mu przeżyć mistycznych spalał się z wolna jego od dawna już schorowany organizm.

Zgasł 31 lipca 1556 r. Pozostawił potomności sporą spuściznę literacką: około 7 tys. listów, zawierających nieraz cenne pouczenia (trzy z nich – o posłuszeństwie, ubóstwie, doskonałości – weszły do kanonu lektury w wielu społecznościach zakonnych); tzw. Opowiadanie pielgrzyma, czyli sporządzoną pod jego dyktandem część autobiografii; oraz Dziennik duchowny, zachowany niestety w niewielkim fragmencie, cenne świadectwo ignacjańskiej mistyki. W dalszym rozwoju życia zakonnego oraz całej bez mała ewolucji chrześcijańskiej duchowości największego znaczenia nabiorą jednak dwa dzieła: Konstytucje zakonu oraz Ćwiczenia duchowne, ta mała rozmiarami książeczka, która stała się potężną inspiracją wielkiego ruchu rekolekcyjnego i ożywiła działalność wielu misjonarzy ludowych. Beatyfikował Ignacego Paweł V (1609), a kanonizował wraz z jego umiłowanym synem duchownym, Franciszkiem Ksawerym, Grzegorz XV (1622). Pius XI ogłosił go w r. 1922 patronem rekolekcji.

 

Ignacy i linki do filmów:

 

 

https://www.wordonfire.org/ignatius/

 

Chronologia życia św. Ignacego

1491
przed 23 października urodził się w Loyoli Inigo Lopez de Loyola

1506 (lub 1507)
Inigo udaje się do Arévalo na dwór Juana Valazqueza do Cuéllar.

1515
luty Inigo popełnia z bratem Pero Lopezem bliżej nieznane przestępstwo w Azpeitii. Inigo odwołuje się od sądu świeckiego do sądu biskupiego w Pampelunie. Dalszy przebieg procesu nie jest znany.

1517
12 sierpnia Umiera Juan Valazquez de Cuéllar. Z końcem tego roku Inigo przechodzi przez służbę wicekróla Nawarry, księcia Antoniego Monrique de Lara.

1520
18 września Inigo bierze udział w szturmie i w zdobyciu zbuntowanej Najery. Nie uczestniczy w łupach.

1521
18 maja Zostaje w twierdzy w Pampelunie z zamiarem bronienia jej przeciw wojskom francuskim.
19 maja Nie dopuszcza do kapitulacji twierdzy.
20 maja Zostaje ranny kulą armatnią. Twierdza poddaje się wrogom.
2-20 czerwca Przeniesienie rannego Iniga do Loyoli.
24 czerwca Przygotowanie na śmierć; przyjmuje sakramenty chorych.
28/29 czerwca Przesilenie choroby. Inigo uratowany. Wrzesień Ignacy zaczyna wstawać z łóżka. Nawrócenie. Wizja Matki Boskiej.

1522
21 marca Inigo przybywa do Montserratu. Trzydniowa spowiedź.
24/25 marca Całonocne czuwanie przed figurą Matki Boskiej z Montserratu.
25 marca Udaje się do Manresy, gdzie przebywa do lutego następnego roku.

1523
około 18 lutego udaje się Inigo z Manresy do Barcelony. W połowie marca wypływa z Barcelony do Gaety.
29 marca Przybywa do Rzymu. W połowie maja jest w Wenecji.
24 lipca Odpływa na Cypr na „Negronie”.
31 sierpnia Przybywa do Jaffy.
4 września Przybywa do Jerozolimy. Przez cały wrzesień zwiedza miejsca święte w Palestynie (Betlejem, Jordan, Góra Kuszenia).
3 października Odpływa z Jaffy do Wenecji.

1524
połowa stycznia Ignacy przybywa do Wenecji. początek lutego Ignacy udaje się do Genui, skąd płynie do Barcelony. Wielki Post Ignacy przybywa do Barcelony. Odwiedza Manresę.

1525
przez cały rok uczy się łaciny.

1526
początek marca Ignacy udaje się do Alkali (Alcalá de Henares). listopad Kłopoty z władzami kościelnymi. Pierwszy proces.

1527
6 marca Drugi proces w Alkali.
19 kwietnia Inigo w więzieniu.
2-21 maja Trzeci proces w Alkali.
1 czerwca Inigo wychodzi z więzienia.
21 czerwca Opuszcza Alkalę i udaje się do Valladolid. początek lipca Ignacy przybywa do Salamanki.
z końcem lipca nowe kłopoty z władzami kościelnymi; uwięzienie aż do 22 sierpnia.
połowa września Inigo udaje się do Barcelony, a stamtąd do Paryża.

1528
2 lutego Inigo przybywa do Paryża. Nauka łaciny w kolegium Montaigu.

1529
luty-marzec Pierwsza podróż do Flandrii (Brugia, Anwerpia) w celu zebrania jałmużny. Spotkanie w Brugii z Ludwikiem Vivesem.
1 października Inigo zaczyna studia filozoficzne w kolegium św. Barbary. Znajomość z Piotrem Favre i Franciszkiem Ksawerym.

1530
jesień Druga podróż do Flandrii.

1531
jesień Trzecia podróż do Flandrii. Podróż do Londynu.

1532
początek roku Inigo zostaje bakałarzem filozofii. jesień zaczyna się znajomość i przyjaśń z Szymonem Rodriguezem.

1533
13 marca Licencjat z filozofii. kwiecień Prawdopodobnie po Wielkanocy Inigo zaczyna studia teologiczne.
listopad-grudzień Zawarcie przyjaśni z Laynezem i Salmeronem.

1534
kwiecień Inigo uzyskuje stopień magistra filozofii.
Wiosną tegoż roku daje Ćwiczenia Duchowe Vlaynezowi, Salmeronowi, Rodriguezowi i Bobadilli.
15 sierpnia śluby na Montmartre. wrzesień Inigo daje Ćwiczenia Duchowe Ksaweremu.

1535
koniec marca Inigo udaje się do inkwizytora Walentego Liévin OP.
początek kwietnia Inigo opuszcza Paryż i udaje się do Azpeitii i Loyoli.
sierpień-wrzesień Podróż do Almazanu, Siguenzy, Madrytu, Toledo i Walencji. W Madrycie spotkanie z ośmioletnim Filipem II.
paśdziernik-listopad Podróż morska z Walencji do Genui. Droga lądem z Genui do Bolonii. Choroba w Bolonii.

1536
Pobyt w Wenecji. Studia teologiczne i praca apostolska. grudzień Konflikt z Janem Piotrm Carafą, współzałożycielem Teatynów, póśniejszym Pawłem IV.

1537
8 stycznia Przybycie towarzyszów z Paryża do Wenecji. marzec-maj Towarzysze bez Ignacego udają się do Rzymu, uzyskują pozwolenie Pawła III na podróż do Palestyny i na przyjęcie święceń kapłańskich.
czerwiec w dniach:
10,15,17 i 24, Ignacy i towarzysze (prócz najmłodszego Salmerona) przyjmują kolejno święcenia w Wenecji
lipiec-sierpień pobyt Ignacego z Favrem i Laynezem z Vicenzy.
koniec października Ignacy z towarzyszami udaje się w drogę do Rzymu.
połowa listopada wizja w La Storta. Przybycie do Rzymu.
grudzień zaczynają mieszkać wspólnie w domu Quirina Garzoni koło kościoła Trinitá dei Monti.

1538
przed Wielkanocą Ignacy spędza 40 dni na Monte Cassino dając rekolekcje Piotrowi Ortiz.
początek czerwca Przeprowadzka do innego domu, bardziej w centrum miasta; brak bliższego określenia.
czerwiec-sierpień Prześladowanie Ignacego i towarzyszy ze strony augustianina A. Mainardi i jego zwolenników.
z końcem sierpnia Ignacy udaje się do Pawła III, przebywającego wtedy we Frascati, w sprawie tego prześladowania.
18 listopada zapada wyrok korzystny dla Ignacego.
około20 listopada Ignacy i towarzysze, wypełniając ślub złożony na Monmartre (15 sierpnia 1534), oddają się do dyspozycji Pawła III. Przeprowadzka do nowego domu, do Antoniego Frangipani, w pobliżu wieży „del Melangolo”; mieszkają tam przez półtora roku.
25 grudnia Pierwsza Msza św. Ignacego w bazylice Matki Boskiej Większej.

1538/1539
Zima bardzo surowa. Opieka nad biednym i chorymi w Rzymie.

1539
połowa marca do 24 czerwca Narady (Deliberationes) nad przyszłym losem całej grupy. Rezultatem narad jest decyzja założenia zakonu.
czerwiec Paweł III rozsyła ich po Italii na prace apostolskie.
lipiec-sierpień Kardynał Contarini przedstawia Pawłowi III Formułę Instytutu Towarzystwa Jezusowego.
3 września Paweł III aprobuje ustnie (oraculo vivae vocis) Formułę. Kardynałowie Ghinucci i Guidiccioni są przeciwni założeniu nowego zakonu.

1540
marzec Szymon Rodriguez i Franciszek Ksawery, udają się do Lizbony z zamiarem pracy misyjnej w Indiach portugalskich.
27 września Bulla Regimini militiantis Ecclesiae – zatwierdzenie Towarzystwa Jezusowego z ograniczeniem ilości członków do 60.

1541
początek lutego Ignacy i towarzysze przeprowadzają się do domu koło kościoła Matki Boskiej della Strada.
7 lutego Ignacy uzyskuje zatwierdzenie bractwa dla opieki nad sierotami (Campagnia degli orfanti) marzec Ignacy i Jan Codure opracowują szkic konstytucji, tzw. 49 punktów
8 kwietnia Ignacy wybrany jednomyślnie generałem zakonu. Zwłoka z jego strony aż do 19 kwietnia.
22 kwietnia Uroczysta prof. Ignacego i towarzyszy u św. Pawła za murami w Rzymie.
24 czerwca Paweł III oddaje kościół Matki Boskiej della Strada Towarzystwu Jezusowemu. Jest to pierwszy kościół zakonu.
wrzesień Broet i Salmeron udają się do Irlandii jako legaci papiescy. W tym roku Ignacy ułożył pierwsze konstytucje kolegiów.

1542
21 marca Ignacy uzyskuje u Pawła III brewe Cupientes na korzyść nawracających się Żydów. kwiecień Założenie kolegiów w Coimbrze i w Padwie.
15 grudnia motu proprio Pawła III Alias postquam: kościoły parafialne św. Andrzeja della Fratta i świetych Mikołaja, Wincentego i Anastazego przyłączone do kościoła Matki Boskiej della Strada.

1543
16 lutego Bullą Divina summaque Paweł III zatwierdza bractwo Matki Boskiej de Gratia dla opieki nad upadłymi kobietami.
19 lutego Otwarcie kolegium dla katechumenów przy kościele św. Jana de Mercatello. koniec roku Ignacy zaczyna budowę nowego domu profesów na miejscu zburzonego kościoła św. Andrzeja.

1544
luty Ignacy pisze główną część Dziennika Duchowego (rozważania w sprawie ubóstwa kościołów Towarzystwa).
14 marca Bullą Iniunctum Nobis Paweł III ponownie zatwierdza Towarzystwo Jezusowe już bez ograniczenia ilości jego członków.
wrzesień Przeprowadzka do nowego domu profesów z wynajmowanego dotychczas domu przy kościele Matki Boskiej della Strada. Przez cały ten rok Ignacy pracuje nad Konstytucjami i prowadzi zapiski Dziennika Duchowego.

1545
listopad Nowy dom profesów powiększa się o nowe pokoje o ogród.
29 listopada Hieronim Nadal wstępuje do Towarzystwa.
25 grudnia Izabela Rosar i jej towarzyszki składają śluby zakonne. Z końcem roku Laynez i Salmeron wyznaczeni jako teologowie papiescy na Sobór Trydencki.

1546
kwiecień Powstaje za sprawą Ignacego bractwo opieki nad zagrożonymi dziewczętami przy kościele św. Katarzyny de Funariis (Campagnia delle vergini miserabili).
5 czerwca Paweł III wydaje brewe Exponi Nobis, w którym zezwala na przyjmowanie do Towarzystwa koadiutorów duchownych i braci zakonnych.
1 sierpnia Umiera Piotr Favre w Rzymie.
1 października Rozwiązanie żeńskiej gałęzi Towarzystwa (I. Roser).
9 października Franciszek Borgiasz wstępuje do Towarzysrtwa.
25 października Powstaje prowincja portugalska jako pierwsza prowincja Towarzystwa Jezusowego, Szymon Rodriguez jest jej przełożonym.

1547
marzec Jan Alfons de Polanco zostaje sekretarzem Ignacego i Towarzystwa, nadto prokuratorem generalnym zakonu.
7 maja List Ignacego o doskonałości i gorliwości apostolskiej do jezuitów w Coimbrze.
20 maja Ignacy uzyskuje od Pawła III zwolnienie Towarzystwa od opieki nad zakonnicami i innymi kobietami żyjącymi wspólnie.
11 czerwca Unia duchowna z kartuzami w Kolonii (przeor Gerard Kalkbrenner zwany też Hammontanus).
29 lipca Wybór rektora kolegium w Gandii (jedyny raz w Towarzystwie). 1 września Antoni Araoz prowincjałem Hiszpanii.
4 listopada Powstaje Uniwersytet w Gandii, pierwszy w Towarzystwie, dzięki staraniom Franciszka Borgiasza.

1548
1 lutego Uroczysta profesja Franciszka Borgiasza.
6 czerwca Zakończono budowę domu profesów przy kościele Matki Boskiej della Strada (40 pokoi).
31 lipca Paweł III brewe Pastoralis officii cura zatwierdza książkę Ćwiczeń Duchownych. Druk Ćwiczeń we wrześniu u Antoniego Bladio w Rzymie. grudzień Ignacy ciężko choruje.

1549
luty Pierwsi misjonarze jezuiccy wyruszają do Brazylii.
5 kwietnia Przeniesienie parafii przy kościele Matki B. Della Strada do kościoła św. Marka.
24 września Ignacy wysyła Kanizego, Salmerona i Le Jay do Niemiec.
10 października Powstaje prowincja Towarzystwa w Indiach pod rządami Franciszka Ksawerego.

1550
styczeń H. Nadal zakłada pierwszy dom probacji na Sycylii.
21 lipca Juliusz III bullą Exposcit debitum zatwierdza na nowo Towarzystwo Jezusowe w formie pełniejszej niż w 1540 roku.

1551
styczeń Konstytucje Towarzystwa Jezusowego (tekst A) poddany ocenie ojców zebranych w Rzymie z racji jubileuszu.
30 stycznia Ignacy chory prosi o dymisję z urzędu generała, bez skutku.
22 lutego Inauguracja Kolegium Rzymskiego.
5 grudnia Powstaje prowincja Italii (poza Rzymem) pod rządami Broeta.

1552
styczeń Powstaje prowincja Aragonii. luty Hieronim Domenech zostaje pierwszym prowincjałem Sycylii. Nadal promulguje z polecenia Ignacego Konstytucje w Europie.
11 czerwca Laynez mianowany prowincjałem Italii na miejsce Broeta.
6 sierpnia Umiera Klaudiusz Le Jay (Jajus). Ignacy wysuwa plan budowy wielkiej floty przeciw Turkom.
31 sierpnia Fundacja Kolegium Germanicum.

1553
26 marca Ignacy wysyła do Portugalii sławny list o posłuszeństwie.
10 kwietnia Mianuje Nadala komisarzem zakonu w Hiszpanii i Portugalii. Latem Ignacy ciężko choruje.
9 lipca Ignacy tworzy prowincję Brazylii; Emanuel de Nóbrega prowincjałem.
koniec sierpnia Ignacy zaczyna dyktować Gonsalvesowi da Cámara swoją autobiografię.
listopad Rozpoczęto w Kolegium Rzymskim kursy filozofii i teologii.

1554
styczeń Ignacy gorliwie zajmuje się sprawą misji w Etiopii.
7 stycznia Podział Hiszpanii na trzy prowincje: Kastylia /Aroaz/, Aragonia /Estrada/ /Baetica/. Franciszek Borgiasz jest komisarzem zakonu w Hiszpanii i Portugalii.
7 lutego Wyrok w sprawie Szymona Rodrigueza, złagodzony przez Ignacego.
Latem Ignacy ciężko chory.
czerwiec Plan budowy nowego kościoła dla Towarzystwa; architektem ma być Michał Anioł Buonarotti.
19 września Andrzej Oviedo i towarzysze udają się do Portugalii, skąd mają odpłynąć do Etiopii.
26 października Narada nad dopuszczeniem do ślubów Towarzystwa córki Karola V, Juany Austriackiej; Ignacy wyraził zgodę.
1 listopada Hieronim Nadal zostaje wikariuszem generalnym.
koniec roku Ignacy kazał kupić winnicę na Awentynie jako miejsce odpoczynku i rozrywki dla młodzieży zakonnej /tzw. villa/.

1555
26 stycznia L. Gonsalves da Cámara pisze swój Memoriał /Diariusz/, zapisując wszystko, co dotyczy osoby i postępowania św. Ignacego.
23 lutego List Ignacego do cesarza Etiopii, negusa Klaudiusza /Asnaf Sagad/.
23 maja Jan Piotr Carafa zostaje papiezem jako Paweł IV. Obawy Ignacego.

1556
od początku roku Ignacy ciężko choruje. Zabiegi o drukarnię Towarzystwa w Rzymie.
20 maja Bernard Oliverius zostaje prowincjałem Niemiec Dolnych.
7 czerwca Piotr Kanizy przełożonym prowincji Niemiec Górnych.
9 czerwca Ignacy wysyła 18 jezuitów do Ingolstadtu celem założenia tamże kolegium Towarzystwa.
lipiec Ignacy chory zdaje rządy na o. Polanco i o. K. Madrida, a sam udaje się dla odpoczynku „na willę” /in villam/ Kolegium Rzymskiego.
28 lipca Wtorek, Ignacy wraca do domu profesów.
31 lipca Piątek o świcie Ignacy umiera. Tegoż dnia po południu sekcja zwłok. Jacopino del Conte maluje portret Ignacego; sporządzono maskę pośmiertną zmarłego.

1595
Wszczęcie procesów beatyfikacyjnych w diecezjach.

1605-1606
Processus remissoriales auctoritate apostolica.

1609
3 grudnia Paweł V beatyfikuje Ignacego.

1622
12 marca Grzegorz XV kanonizuje św. Ignacego i św. Franciszka Ksawerego.

1922
25 lipca Pius XI mianuje św. Ignacego patronem wszystkich ćwiczeń duchownych i rekolekcji.

 

(fot. Bro. Jeffrey Pioquinto, SJ / flickr.com / CC BY 2.0)