Igrzyska Europejskie, s. Gosia Pomersbach MChR

Jeśli ktoś z Państwa ogląda w domu polską telewizję to zapewne widzi z jakim entuzjazmem podawane są wiadomości na temat III Igrzysk Europejskich rozgrywanych właśnie w Polsce, ale jeśli nie ogląda polskiej telewizji i nie zagląda na polskie strony internetu to zupełnie prawdopodobne, że nigdy nie słyszał o takich zawodach. I trudno się dziwić, bo to dopiero 3 edycja tej imprezy, która dopiero próbuje wpisać się w kalendarz sportowych wydarzeń w Europie.

Idea zorganizowania igrzysk europejskich – na wzór igrzysk azjatyckich, afrykańskich czy panamerykańskich – pojawiła się pierwszy raz w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku, gdy przewodniczącym Europejskiego Komitetu Olimpijskiego był Jacques Rogge. Przeprowadzone wówczas badania wykazały, że brak jest miejsca w kalendarzu imprez sportowych w Europie na zawody skupiające wszystkie olimpijskie dyscypliny.

Powrót do tego pomysłu nastąpił w 2010 roku z inicjatywy Zlatka Matešy, prezesa Chorwackiego Komitetu Olimpijskiego, który przedstawił go nowo wybranemu zarządowi EKO. Jednym z zakładanych celów tej imprezy było poprawienie zmniejszającego się olimpijskiego dorobku medalowego państw europejskich i promocja sportu w Europie. Trzeba jednak było sprawdzić ekonomiczną opłacalność tych zawodów, ich ewentualne miejsce w sportowym kalendarzu oraz namówić do udziału w nich europejskie federacje poszczególnych dyscyplin.

Decyzja o zorganizowaniu igrzysk europejskich zapadła 8 grudnia 2012 roku w Rzymie podczas 41. zjazdu Europejskiego Komitetu Olimpijskiego. Ustalono, że podobnie jak igrzyska panamerykańskie, zawody te będą się odbywać co 4 lata, rok przed letnimi igrzyskami olimpijskimi i w wybranych dyscyplinach stanowić jedną z kwalifikacji olimpijskich.

Organizację inauguracyjnej edycji przyznano stolicy Azerbejdżanu – Baku, jako jedynej zgłoszonej kandydaturze. Pierwsza edycja była traktowana jako test organizacyjny i ekonomiczny przed zaplanowanymi na 2019 rok większymi zawodami. Do organizacji II Igrzysk Europejskich zgłosiło się 6 kandydatów, a na organizatora imprezy wybrano Holandię, która jednak wycofała swoją kandydaturę i igrzyska europejskie w 2019 roku powędrowały do białoruskiego Mińska.

Myślę, że upolitycznienie imprezy w Mińsku przez prezydenta Łukaszenkę oraz wbrew oczekiwaniom zmniejszenie liczby dyscyplin i to na korzyść tych mniej widowiskowych, i mniej popularnych w zachodniej Europie, ale za to pozwalających zdominować imprezę przez zawodników Rosji i Białorusi, spowodowało spadek zainteresowania imprezą, co przełożyło się na brak chętnych do organizacji kolejnej edycji igrzysk.

Gdy termin zgłaszania kandydatur na gospodarza Igrzysk Europejskich 2023 upłynął, Europejski Komitet Olimpijski potwierdził, że wpłynęła tylko jedna oferta od Polskiego Komitetu Olimpijskiego – wspólna propozycja Miasta Krakowa i Małopolski.

I tak staliśmy się organizatorem III Igrzysk Europejskich 2023, do udziału w których zgłosiło się 48 reprezentacji narodowych oraz reprezentacja uchodźców. W wyniku rosyjskiej inwazji na Ukrainę, Międzynarodowy Komitet Olimpijski podjął decyzję o niezapraszaniu sportowców z Rosji i Białorusi.

Jak przystało na igrzyska jest oficjalne logo, który przedstawia płomień zawierający wieże Bazyliki Mariackiej symbol Krakowa i góry Tatry, a barwy symbolu przedstawiają ogień i wodę, są to barwy użyte w herbach Małopolski i Krakowa. Mamy też oficjalne maskotki igrzysk, są nimi smok „Krakusek”, projektu autorstwa 15-letniej Katarzyny Biśty z Libiąża oraz salamandra „Sandra”, na podstawie rysunku 10-letnią Glorii Goryl z Wojnicza. I jest oczywiście motto imprezy: We are Unity – Jesteśmy jednością.

W dniu 21 czerwca na Stadionie Miejskim w Krakowie odbyła się uroczysta Ceremonia Otwarcia III Igrzysk Europejskich Kraków-Małopolska 2023. Przedstawiciele reprezentacji narodowych przemaszerowali na stadionie, a na scenie zaprezentowali się polscy artyści, grupy taneczne, a także ukraiński zespół Kalush Orchestra, zwycięzca Eurowizji. Zakończenie Igrzysk Europejskich będzie w tą niedzielę, 2 lipca.

Ciekawostkę stanowią dyscypliny rozgrywane na III Igrzyskach Europejskich. Po raz pierwszy rozegrane zostały wszystkie konkurencje lekkoatletyczne, które jednocześnie były Drużynowymi Mistrzostwami Europy w Lekkoatletyce. I chyba lekkoatletyka stanowiła największą atrakcję tych igrzysk. Oglądaliśmy kajakarstwo, ale nie było już zawodów wioślarskich. W programie igrzysk znalazły się też: piłka nożna plażowa, piłka ręczna plażowa i siatkówka plażowa, badminton, koszykówka 3×3, łucznictwo, strzelectwo sportowe, pływanie synchroniczne i skoki do wody, kolarstwo (MTB, BMX), pięciobój nowoczesny, rugby 7-osobowe, wspinaczka sportowa, tenis stołowy, triathlon, szermierka, judo, boks, kickboxing, karate, ale także boks tajski, taniec sportowy – breaking i skoki narciarskie oraz tak oryginalne dyscypliny jak teqball i padel. Pierwsza to jakby granie piłką nożną na stole do pingponga, a druga to połączenie tenisa i squasha – sport bardzo popularny w Hiszpanii.

Zawody rozrywano w Krakowie i głównych miastach Małopolski, ale także w Rzeszowie, Wrocławiu, Bielsku-Białej i na Stadionie Śląskim w Chorzowie, który gościł całość zawodów lekkoatletycznych.

Na koniec, jeszcze niekompletna klasyfikacja medalowa, w której pierwsze 3 miejsca zajmują Włochy, Hiszpania oraz Ukraina i to raczej one w niedzielę podzielą się stopniami na podium. O 4 i 5 miejsce w punktacji medalowej rywalizują Niemcy i Polska.

Czy Igrzyska Europejskie będą się rozwijały i staną się ważną imprezą sportową? Okaże się w przyszłości. My możemy się jedynie cieszyć z bardzo dobrych występów polskich sportowców i udźwignięcia tak dużej imprezy przez polskich organizatorów.