W poniedziałek 21.10.19 w naszym Sanktuarium Maryjnym w Essendon została odprawiona o godz 19-tej uroczysta Msza św. z okazji 75-tych Urodzin ks. Wiesława Słowika SJ i 60-cio lecia życia zakonnego.
Uroczystej, koncelebrowanej Mszy św. przewodniczył Jubilat ks. Wiesław Słowik SJ. Koncelebrowali: ks. Tadeusz Rostworowski SJ i ks. Mariusz Han SJ.
W wygłoszonej homilii ks. W. Słowik wspominał swoje dzieciństwo, młodzieńcze lata, okres wstąpienia do Towarzystwa Jezusowego oraz wiele faktów które wydarzyły się na przestrzeni tych 75 lat.
Na zakończenie Mszy św. ks. T. Rostworowski wręczył Jubilatowi apostolskie błogosławieństwo od Ojca św. Franciszka.
Po Mszy św. licznie zgromadzeni wierni zostali zaproszeni do sali kościelnej. gdzie zostało przygotowane skromne przyjęcie na tę okoliczność.
Drogiego Jubilata przywitano tradycyjnym „100-lat” oraz wniesiono wspaniały tort.
Życzenia w imieniu Komitetu Kościelnego i Koła Pań z Essendon złożyła pani Bogusia Skowrońska.
Wśród licznych uczestników tej uroczystości w Essendon nie było ludzi przypadkowych. Wszyscy którzy przyszli na Mszę św. są wdzięczni Bogu za tak wspaniałego kapłana, którego darzą ogromnym szacunkiem, uznaniem i którego bardzo kochają.
Gratulacjom i życzeniom nie było końca.
Widać było ogromne wzruszenie Jubilata który serdecznie podziękował za tak miłe przyjęcie, podziękował zebranym za przybycie a wszystkim, którzy przygotowali ten poczęstunek za wysiłek i trud.
Atmosfera jak zwykle była wspaniała i po raz kolejny można było odczuć ogromną gościnność essendońskiej wspólnoty.
Warto przy tej okazji przypomnieć kilka faktów z życia ks. W. Słowika SJ.
Ksiądz Wiesław Słowik urodził się 21.10.1944 w Starej Wsi na Podkarpaciu jako drugie dziecko z pięciorga dzieci Józefa i Genowefy Słowików.
Stara Wieś słynie z cudownego obrazu Matki Bożej Miłosierdzia i z licznych do niego pielgrzymek.
Do nowicjatu ojców jezuitów w Starej Wsi wstąpił formalnie w dniu swoich 15-tych urodzin, 21 października 1959 roku.
Maturę zdał w Rzeszowie w 1964 a studia filozoficzne, rozpoczęte w Krakowie, przerwano mu powołaniem do wojska.
Był jednym z 24 młodych jezuitów i jednym z 200 kleryków różnych seminariów, wcielonych na dwa lata do wojska wbrew obowiązującym umowom pomiędzy Kościołem i państwem.
Po powrocie z wojska rozpoczął 3-letnie studia na Wydziale Filozoficznym w Krakowie.
W dniu rozpoczęcia roku akademickiego, odpowiadając na liczne prośby o. Józefa Janusa i australijskiej prowincji ojców jezuitów, zgłosił gotowość wyjazdu do pracy wśród polskich emigrantów w Australii.
Na zgodę władz zakonnych czekał ponad rok, a na zgodę władz państwowych kolejne 3 lata.
Studia teologiczne rozpoczął w Warszawie w 1969 roku.
Po pierwszym roku studiów, otrzymał wreszcie paszport i wraz z ks. Leonardem Kieschem przyleciał do Melbourne 13 października 1970 roku.
Po kilku miesiącach nauki języka angielskiego rozpoczął drugi rok teologii w Parkville.
Wcześniej niż to było w zwyczaju udzielono mu święceń diakonatu, aby jak najszybciej mógł pomagać o. Janusowi.
Wraz z ks. Leonardem Kieschem święcenia kapłańskie przyjmował z rąk kardynała Karola Wojtyły w kościele św. Ignacego w Richmond podczas 40. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego, w niedzielę 25 lutego 1973 roku.
Dzień wcześniej konsekrowano Polskie Sanktuarium Maryjne w Essendon.
Uroczystą profesję zakonną składał wraz z ks. Kieschem na ręce o. prowincjała w kościele św. Ignacego w Richmond 15 sierpnia 1982 roku.
Po święceniach powierzono mu zadanie zorganizowania duszpasterstwa polskiego w okolicach Oakleigh.
W parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Oakleigh służył rodakom przez 12 lat.
Przez wiele lat pełnił trudną posługę dla Polaków mieszkających w prowincjonalnych miasteczkach Wiktorii.
Łączyło się to z wielogodzinnymi podróżami samochodem do miasteczek bardzo oddalonych od Melbourne.
W parafii św. Józefa w Benalli założył nowy ośrodek polskiego duszpasterstwa. W pierwsze niedziele miesiąca przybywali do niego Polacy z Shepparton, Wangaratty, Seymour i wielu okolicznych osad.
Trzy lata później przejął również istniejący już ośrodek w North Albury. Tym małym i bardzo oddalonym wspólnotom służył 20 lat.
Odpowiedzialność za Polskie Sanktuarium Maryjne w Essendon przejął po wyjeździe ks. Leonarda Kiescha w 1982 roku.
Po 9 latach posługi przekazał Polskie Sanktuarium Maryjne w Essendon ks. E. Ożogowi SJ.
W grudniu 1991 roku przejął duszpasterstwo Polaków w najstarszym ośrodku polskim w Wiktorii, założonym w 1950 roku przy kościele świętego Ignacego w Richmond. Prowadził je 17 lat.
W styczniu 2009 roku powierzono mu ponownie troskę o Polskie Sanktuarium Maryjne w Essendon, którą sprawuje do dnia dzisiejszego.
Godne uwagi jest to, że od początku swojej posługi w Australii potrafił wyczuć potrzeby polskiego środowiska, dla którego przyszło mu pracować i odgadnąć potrzeby duchowe swych parafian.
W pierwszych latach ukierunkował swoją pracę na młodzież.
Został kapelanem harcerstwa. Z młodzieżą organizował pamiętne „Sacrosongi”, koncerty nowoczesnej pieśni o tematyce religijnej.
Organizował doroczne obozy ministranckie, w różnych miejscach. Między innymi: w schronisku „Tatry” na Mt Buller i na „Polanie” w Healesville.
W późniejszych latach włączył się intensywnie w pracę społeczną.
Nie sposób w kilku słowach streścić całości jego zasług i osiągnięć.
Duszpasterską posługę opierał zawsze o szeroką współpracę z wieloma ludźmi.
Inspirował komitety kościelne i rady duszpasterskie, koła pań, grupy lektorów oraz różne komitety organizacyjne i grupy społeczne.
Liczne organizacje społeczne mogły zawsze liczyć na zrozumienie i pomoc ks. Słowika.
Reprezentował polskie duszpasterstwo w Radzie Naczelnej Polonii Australijskiej i Federacji Polskich Organizacji w Wiktorii, opiekował się klubami seniora, kapelanował chórowi „Syrena” i wspierał działania innych organizacji.
Ksiądz Wiesław przygotowywał też i prowadził kilka kolejnych pielgrzymek do Ziemi Świętej, Rzymu, Lourdes i do Polski.
Przygotowywał i koordynował największe spotkanie Polaków w Australii, spotkanie z Janem Pawłem II na stadionie MCG w listopadzie 1986 roku.
Organizator znaczących rocznic i wydarzeń, które Polacy czczą zwykle modlitwą i koncertami.
Jako rektor Polskiej Misji Katolickiej w Australii i Nowej Zelandii dał się poznać szerokim rzeszom Polonii na antypodach.
Ksiądz Wiesław związany jest ze społecznym radiem w Melbourne.
Dzięki jego staraniom, przez przeszło 25 lat, każdego miesiąca nadawana jest w Melbourne Msza św. dla chorych.
Słuchacze w Polsce i w świecie mieli możliwość poznania go z korespondencji nadawanych przez Radio Watykańskie.
Warto też wspomnieć o filmie „ Polacy w Wiktorii” który powstał z inicjatywy ks. Wiesława.
Jest to dokument ukazujący wkład polskiej społeczności w życie Australii.
Z jego inicjatywy powstał pomnik Jana Pawła II w Essendon, którego odsłonięcie i poświęcenie odbyło się 6 maja 2007.
Można śmiało powiedzieć, że ks. Wiesław to wspaniały duszpasterz i społecznik, powiernik i przyjaciel wielu ludzi, z którymi dzieli radości i łzy na wspólnych drogach wiary.
Ks. Wiesław jest znany i ceniony nie tylko w środowisku polonijnym ale właśnie przez swoją wieloraką działalność dał się poznać w wielu innych środowiskach, przykładem tego jest jego portret, który można było zobaczyć w galerii portretów zatytułowanej „All of Us” wystawionej w 2008 roku na Federation Square w samym centrum Melbourne.
10 czerwca 2013 ks. Wiesław Słowik SJ został odznaczony wysokim odznaczeniem państwowym – Medalem Orderu Australii.
Order Australii przyznawany jest za wybitne osiągnięcia oraz całokształt działalności społecznej.
Ks. Wiesław Słowik odznaczony został za wkład i pracę na rzecz społeczeństwa polskiego, które wspiera na wielu płaszczyznach.
Jak już wspomniałam nie sposób jest opisać całej działalności ks. W. Słowika, jego zasług i osiągnięć, dlatego odsyłam do przeczytania książki pt.: ”Jezuici Polscy w Australii”, z której można szczegółowo poznać sylwetkę Jubilata i innych księży Jezuitów oraz całą historię Polskiego Sanktuarium Maryjnego.
Jesteśmy bardzo dumni i szczęśliwi, że mamy tak wspaniałego kapłana i z okazji tego Jubileuszu życzymy ks. Wiesławowi Słowikowi Bożego błogosławieństwa na dalsze lata posługi kapłańskiej oraz dziękujemy za jego opiekę nad naszą polonijną społecznością.
100 Lat !!!!!
